Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

28.1.12

Γυρίζοντας στο σπίτι μετά το μάθημα




Είπαμε καληνύχτα, σας λέω και καλημέρα !

Γυρίζοντας στο σπίτι μετά το μάθημα αναρωτιόμουν τι ήταν αυτό το αίσθημα της αμφιβολίας, του διχασμού που ενιωθα στο τέλος του παραμυθιού που διαβάσαμε και σε συνδυασμό πάντα με τη μετά συζήτησή μας. Μπλοκάρισμα. Χώθηκε λοιπόν κάπου εκεί στο μυαλο μου μια φράση από ένα κείμενο που "προέκυψε" στο τετράδιο μου λιγο πιο παλιά. Περπάτησα για το αυτοκίνητό μου με προσοχή γιατί γλιστρούσε απο το χιονόνερο που αρχιζε να πεφτει. Ξεκίνησα για το σπίτι με το αυτοκίνητο και καθώς οδηγούσα κάπου στο ύψος του Δρομοκαϊτειου νοσοκομείου (εχει μια καλή ευθεία εκει η Ιερά Οδός) παρατήρησα, όπως πολλές φορές, τον ουρανό. Εντονο κόκκινο χρώμα, το φεγγάρι χαμένο, χιονιάς κανονικός όπως λένε. Καιρός για ζεστασιά, καιρός για αγκαλίες. Ανέβηκα και κατέβηκα το Σχιστό Κορυδαλλού με την επικίνδυνα όμορφη θέα και κάπου εκεί μου ήρθε η ιδέα να ζητήσω αυτή την αγκαλιά. Το προηγούμενο κείμενο, το μάθημα, το παραμυθι, ο χιονιάς, το ραδιόφωνο ανοιχτό, όλα μαζί στο μυαλό. Εφτασα σπίτι χωρίς να το καταλάβω καλά καλα. Γρήγορα πριν σε πιάσει η τεμπελιά και η νύστα αρχισε να γράφεις, με προστάζω σχεδόν. Ετσι, εδώ με το δίσκο με τη νόστιμη αλλά ξανα ζεσταμένη χθεσινή μου σούπα σας γράφω.
Είναι καιρός να αρχίσω να ζητάω από εκεί που έχω πιθανότητες να πάρω. Σας στέλνω το μέρος του κειμένου που σκεφτόμουν στη διαδρομη και με αυτό τον τρόπο εγώ παίρνω το αγκάλιασμά σας.

... Πάλι ταλαντεύομαι ανάμεσα σε δύο. Νομίζω πως πάντα θα είμαι ανάμεσα σε δυο. Ίσως και να ζω σαν δύο, τελικά. Θέλω να αφαιθώ αλλά θέλω και την ικανοποίηση του αρχηγού. Κουραστική διαδικασία, βραχυκύκλωμα. ... ...
... Δ
ύο. Μήπως η γυναίκα μαλώνει με τον άντρα μέσα μου? Υποταγή και εξουσία. Δυνατός και αδύναμος. Αντίθετοι με τη φύση ρόλοι. Όλα έχουν φτιαχτεί να λειτουργούν με κάποιους φυσικούς κανόνες και νιώθω σα να προσπαθώ συνέχεια να πάω αντίθετα, έτσι από αντίδραση (να δουλεύω, να φέρνω εγώ τα λεφτά, να στηρίζονται άλλοι πάνω μου, να μη θέλω να γίνω μητέρα, να μην αποδέχομαι τη θηλυκότητα). Οι γραμμένοι, μάλλον στο dna, κανόνες έρχονται σε σύγκρουση με τη σημερινή εκδοχή της ζωής. Θέλω να έχω νόμους κ κανόνες αλλά δεν θέλω να μου τους επιβάλουν σα να μην έχω επιλογή. Πες μου ένα ψέμα και θα νιώσω ευτυχισμένη. Φρόντισε με. Άσε με να υποταχθώ με τη θέληση μου και θα δείξω τη δυναμική μου όταν υπάρξει ανάγκη. Τότε θα γίνω εγώ ο αρχηγός. Μπορεί και να σε αφήσω να νομίζεις ότι τα κατάφερες μόνος, με ικανοποιεί κι αυτό.
Ειλικρινά δεν έχει σημασία το κείμενο, ισως να μη βγαίνει κάποιο νόημα, έχει σημασία τι συμβολίζει αυτό το email για μένα (μάλλον περιττή επεξήγηση).
Καλο Σαββατοκύριακο,
Αγγελική
:)
ΥΓ1 Αυτές οι συμπτώσεις.... εγω πάντως αναγνωρίζω στο κείμενο μου πολλά από τα θέματα που αναπτύξαμε τελευταια. Γι αυτό μάλλον ήρθε μπροστά στη σκέψη μου. Γι αυτό μάλλον επέλεξα να είμαι εκεί αυτή τη χρονική στιγμή. Τίποτα δεν ειναι τυχαίο όπως μας λες.
ΥΓ2 Ένα από αυτά που άκουσα στη διαδρομή κ το ευχαριστήθηκα. Αφιερωμένο στους.... αλλά και στους μη....


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου