Πέμπτη εποχή..

Αν ξανασμίξει η φωτιά με το γυαλί 
θα αγιασθεί σαν κρίνο η πέμπτη εποχή
με δώδεκα ευλογίες, δώδεκα λείες
με ξίφη ατσάλινα και προσευχές
μάτια μαρμάρινα και σαϊτιές

Αν ήτανε το κάλεσμά σου υδάτινο
θα ξέβραζε το κύμα σώμα χάρτινο
του πειρασμού οι ρουφήχτρες,πράσινες φύτρες
Και το αγέρι στα πανιά λυγμός
για να χορτάσει τα θεριά ο βυθός

Μάτια μου,μάτια μου
νύχια μου μπηγμένα
Πελαγίσια μάτια μου
στα άστρα ξεχασμένα-κύματα σπαρμένα

Με άσπρα πουλιά πονάει το φως πριν ξεχυθεί
σαν τον καθρέφτη που στα μάτια έχει κοπεί
το είδωλό σου,σκοτεινός τιμωρός σου
στη κόψη του γυαλιού σε καρτερεί
για να πνιγεί και η στερνή πνοή

μια ξεχασμένη πυρκαγιά μες στο χαρτί
που σαν κοπεί χρόνους μπλεγμένους το χαρτί
πριν σκορπιστεί στο χώμα, άπιστο σώμα
στη μέθη των πληγών θα λικνιστεί
στο κάλεσμα της λήθης που αργεί..

Φερμένο από μια άλλη,πέμπτη εποχή,όπου ο πάσης φύσεως λυρισμός με κατοικούσε σύγκορμη.
την πολύ εύστοχη φράση ΄΄πέμπτη εποχή΄΄ την δανείστηκα από ένα ποίημα του Ελύτη.
Το πολύ αγαπημένο μου τραγούδι ΄΄μια πίστα από φώσφορο΄΄  της Λίνας Νικολακοπούλου και του Θάνου Μικρούτσικου ..κακοποιημένο!
Μια εφηβική απόπειρα να καθρεφτίσω -και εν τέλει να αντιμετωπίσω -τον εαυτό μου μέσα από το χαρτί..
Την πρώτη στροφή δεν την επεξεργάστηκα εγκεφαλικά θέλοντας να μιμηθώ την υπερβατικότητα και την ανόθευτη ομιλία του ασυνείδητου της Λίνας στην αντίστοιχη στροφή,για τα οποία πολλοί την κατηγόρησαν ..μα εγώ την ευγνωμονώ..

http://youtu.be/81QL8sEZojI


http://youtu.be/qsldTddjJGk