Άλλοτε πέφτεις
Χωρίς στο χέρι σου να είναι
Κι’ άλλοτε ρίχνεσαι
Με τα χέρια
Ανοιχτά
Και πάντα
Σ’ ένα τέλος μαγικό
Βρίσκεσαι όρθιος ξανά
Ή μήπως
Στο βάθος του γκρεμού σου
Έχει μείνει
Ακόμη η κραυγή σου ;
Ότι σε σηκώνει
Δεν είναι πάντα
Το σχοινί που έχεις στο λαιμό
Κι’ ότι σε σκοτώνει
Δεν είναι ποτέ
Η άκρη του
Που κόπηκε
Κολύμπα,
Κι’ ας είναι σκοτεινά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου