Σήκωσε επιτέλους
Τη βροντερή γροθιά σου
Κάνε τη γλώσσα αμόνι
Τον πόνο κεραυνό
Και ρίξε από πάνω σου
Τον αόρατο μανδύα
Ήρθε ο καιρός που θάλασσες
Μες τις στεριές θα μπούνε
Ήρθε η ώρα που οι ουρανοί
Αρνούνται πια να κλάψουν
Ήρθε ο Άνθρωπος αυτός
Που περπατά μονάχος
Κοίταξε τώρα ακέραιος
Όλη η ζωή γελάει
Ένα μετά και ένα πριν
Τι θα’ ταν χωρίς Τώρα ;
Βγάλε απ’ το θηκάρι της
Τη θαλερή σου Γνώση
Κι’ έλα μαζί μας άγνωστε
Σε τόπους δίχως θλίψη
Γεμάτους με Ανάστημα
Κραυγές παιδιών γεμάτους
Μην περιμένεις παρακάλια
Στα μάτια να κοιτάξεις
Ούτε ιππότες θα’ ναι εκεί
Στα ίσια να παλέψεις
Το αίμα δεν θα’ ναι αρκετό
Γι’ αυτά που σου ζητάνε
Κοίταξε τώρα ακέραιος
Όλη η ζωή γελάει
Ένα μετά και ένα πριν
Τι θα’ ταν χωρίς Τώρα ;
Είσαι εκείνο το δεντρί που σιωπηλά
Τον άνεμο δαμάζει
Σαν πέτρα αγέρωχη
Υψώνεις τις κορφές σου
Ακόμη κι’ αν
Χαλάζι και βροχή
Λειαίνουν το κορμί σου
Ο Φόβος είναι η ανταμοιβή
Γι’ αυτούς που θα τολμήσουν
Πέντε φορές δοκίμασε
Κι’ ύστερα άλλες πέντε
Ο κόσμος πάει ανάποδα
Κι’ εσύ θα τον ισιώσεις
Σήκωσε πια το χέρι σου
Να πιάσεις το δικό μου
Κοίταξε τώρα ακέραιος
Όλη η ζωή γελάει
Ένα μετά και ένα πριν
Τι θα’ ταν χωρίς Τώρα ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου