Το πρωινό παγωμένο αεράκι του
Γενάρη πέρασε μέσα από τους αεραγωγούς του κράνους μου και με ξύπνησε απότομα,
μόλις βγήκα στην παραλιακή και ανέπτυξα ταχύτητα .
Στ’ ακουστικά ξεκίνησε να παίζει
η πρώτη στροφή από το αγαπημένο μου Without You των Placebo και David Bowie .
Strange infatuation seems to grace the evening tide, ένα παράξενο πάθος μοιάζει να στολίζει τη βραδινή
παλίρροια .
Ένα
παράξενο συναίσθημα ευφορίας γέμισε την ψυχή μου καθώς τα βλέμμα μου διέγραφε
τη γκρίζα τροχιά της ασφάλτου και πλημμύριζε θάλασσα και πρωινή αύρα .
Στον
καθρέφτη, απόμακρες αντανακλάσεις από φώτα που σε λίγο θα είναι εδώ που
βρίσκομαι τώρα, όμως πάνω από αυτά η νέα χαραυγή, λαμπρός κυανέρυρθος καμβάς,
μοιάζει να τα τυλίγει όλα στοργικά .
Such imagination
seems to help the feeling slide . Τόση φαντασία,
βοηθά το συναίσθημα να κυλίσει .
Με μια στιγμιαία
αποκάλυψη, συνειδητοποίησα πως ότι έχουμε, είναι ζωή και της οφείλουμε
ευγνωμοσύνη .
Ξύπνησα
και είμαι υγιής, μπορώ να αισθανθώ, μπορώ και σκέφτομαι .
Βλέπω
την ομορφιά και αφουγκράζομαι τον παλμό της νέας μέρας που ανασηκώνει τα
σκεπάσματά της σιγά σιγά, δονώντας το έδαφος, ευωδιάζοντας τον αέρα,
υπερτονίζοντας τις εικόνες .
Έχω
ανθρώπους τους οποίους νοιάζομαι και αγαπώ .
Έχω
ανθρώπους που με αγαπούν και νοιάζονται για μένα .
Έχω τη
δύναμη να πώ : «δεν τα κατάφερα, μα θα προσπαθήσω» .
Γιατί η
ζωή δε σε αφήνει, εσύ την αφήνεις .
Tic toc, tic toc .
Η εποχή
είναι κακοτράχαλη, η έμπνευση ζητά διέξοδο, οι ψυχή του κόσμου επιτέλους
εκφράζεται .
Όλη η
Δημιουργία είναι ορισμένη πάνω σε τεκτονικές συγκρούσεις .
Δε
γίνεται να υπάρχεις αλλιώς, να πας παραπέρα .
Δίχως
επαφή με την αρχέγονη φύση σου .
Δίχως
επαφή με όσα σε κατακλύζουν .
Δίχως
να σε κοιτάς βουρκωμένος, τραγουδώντας :
Without you
I’m nothing at all… without Me
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου