Τον ιστότοπο διαχειρίζονται οι συμμετέχοντες του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής

22.2.17

Η Οφηλία διαμαρτύρεται στο μεγάλο δραματουργό Σαίξπηρ



"Σεβαστέ μου βάρδε, πρώτα θέλω να σ’ ευχαριστήσω γιατί ασχολήθηκες με την ταπεινότητά μου και μου χάρισες την αθανασία επιλέγοντάς με ως ηρωίδα σε μια από τις σπουδαιότερες τραγωδίες σου, τον Άμλετ.

Είναι αλήθεια ότι ο τρόπος που με παρουσιάζεις -ως μια αθώα και τίμια ερωτευμένη κοπέλα που όμως πληγώνεται από τον αγαπημένο της κι αυτό την οδηγεί στην τρέλα και την αυτοκτονία- με κάνει συμπαθή στα μάτια των θεατών ανά τους αιώνες.

Από τις άλλες ηρωίδες των πασίγνωστων τραγωδιών σου, θα μπορούσα να συγκριθώ με την Ιουλιέτα που ερωτεύεται έναν εχθρό της οικογένειας της, με ολέθρια αποτελέσματα και την πιστή κόρη του βασιλιά Ληρ, Κορδέλια που όμως διώχνεται από τον πατέρα της. Κοινή μοίρα με συνδέει με αυτές τις γυναικείες μορφές που έπλασες, μεγάλε δραματουργέ, ο άδικος και πρόωρος θάνατος που καθόλου δεν μας άξιζε. Δυστυχέστερη από εμάς υπήρξε η αθώα Δυσδαιμόνα που βρήκε φρικτό τέλος από τα χέρια του τυφλωμένου από τη ζήλια Οθέλου. Αντίθετα, δίκαιη ήταν η τιμωρία της λαίδης Μάκβεθ, αφού παρότρυνε το σύζυγό της να γίνει δολοφόνος και σφετεριστής του θρόνου.

Προσωπικά, έχω να σου διατυπώσω μερικά παράπονα. Το κυριότερο είναι πως βρίσκω το ρόλο μου μικρό σε έκταση  κι επίπεδο, χωρίς μεταπτώσεις. Νομίζω ότι δεν θα σου ήταν δύσκολο να παρουσίαζες την προσωπικότητά μου περισσότερο αινιγματική κι ενδιαφέρουσα. Εξάλλου πολλοί μελετητές του έργου σου έχουν παρατηρήσει ότι οι γυναικείοι χαρακτήρες σου είναι απλώς συμπληρωματικοί στους βασικούς ήρωες που δίνουν τους τίτλους στις τραγωδίες σου. Αρκετοί σ΄έχουν κατηγορήσει για μισογυνισμό στηριγμένοι κυρίως στην περίφημη κωμωδία σου "το ημέρωμα της στρίγγλας", όπου η ατίθαση Κατερίνα μεταβάλλεται σε υπάκουη σύζυγο του Πετρούκιου.

Αναρωτιέμαι γιατί δεν μιμήθηκες τον μεγάλο ομότεχνό σου της αρχαιότητας, τον Ευριπίδη, ο οποίος περιέγραφε κάποιες ηρωίδες του ως δαιμονικά όντα, αλλά τους επιφύλαξε την τιμή να πρωταγωνιστούν στα έργα του που επίσης έμειναν αθάνατα στο διάβα των αιώνων.

Πολλές φορές σκέπτομαι ότι η απαράμιλλη ευφυΐα σου θα μπορούσε να είχε κάνει την υπέρβαση και να έπλαθε την Οφηλία, όχι ως αξιολύπητο θύμα του έρωτά της και των περιστάσεων, αλλά ως δυναμική κοπέλα που σπάει τα δεσμά του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντός της και πηγαίνει να ζήσει ελεύθερη στην εξοχή, μακριά από την πνιγηρή ατμόσφαιρα του παλατιού με την υποκρισία, τις συνωμοσίες, τα εγκλήματα. Βέβαια και στη δική σου εκδοχή, η ηρωίδα επιλέγει την οριστική ελευθερία που της παρέχει η αυτοκτονία, πράγμα που την καθιστά ιδιαιτέρως τραγικό πρόσωπο.

Ωστόσο, ονειρεύομαι την πιθανότητα οι χαρακτήρες της λογοτεχνίας να ζωντανεύουν και να επαναστατούν απέναντι στους συγγραφείς -δημιουργούς τους. Σκέπτομαι να κάνω την αρχή σε αυτό το είδος της εξέγερσης. Σου ζητώ να επανεξετάσεις το ρόλο μου. Ελπίζω να μη με θεωρήσεις αυθάδη.

Με σεβασμό και θαυμασμό στο μεγάλο δραματουργό,
Οφηλία"

---
*Μυθοπλαστικό κείμενο της φιλολόγου Αναστασίας Τσερεντζούλια, το οποίο γράφτηκε στο πλαίσαιο του σεμιναρίου Αφήγηση Ζωής, βασισμένο στο θεατρικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Άμλετ.
---
Εικονογράφηση - Ofelia (Amleto)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σεμινάριο Αφήγηση Ζωής

H ζωή δεν είναι αυτή πoυ έζησε κανείς αλλά αυτή πoυ θυμάται και όπως τη θυμάται για να την αφηγηθεί. Gabriel García Márquez

Γράφω για να μην ξαναγράψω ποτέ.

Γράφω γιατί είμαι πολλά πρόσωπα.

Γράφω, για να μην ξαναϋπάρξουν αυτά τα πρόσωπα που είμαι,

αλλά ένα και μοναδικό πρόσωπο,

που δεν γράφει

Ελεονώρα Σταθοπούλου, Καλο αίμα κακό αίμα, εκδ. Eστία

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου